เย็นนี้จะมาชวนคุยเรื่อง”ดิน”กัน อาจจะยาวนิดนึงเพราะเป็นเรื่องสำคัญที่อยากให้ทุกคนใส่ใจ ขอออกตัวก่อนนะครับว่าแอดมินเองก็ไม่ได้เชี่ยวชาญเรื่องดินซักเท่าไหร่ เพราะทำสวนใส่กระถางที่คอนโด ก็ไม่สามารถจะลองทำอะไรเกี่ยวกับดินได้มากมายนัก ข้อมูลที่เตรียมมาคุยวันนี้จะเป็นข้อมูลที่ได้ฟังได้อ่านมาซะเป็นส่วนมากนะครับ             พืชผักหรือต้นไม้โดยทั่วไปจะเจริญเติบโตได้ดี ปัจจัยหลักๆคือต้องมี แสงแดด อากาศ น้ำ ธาตุอาหาร ที่พอเหมาะกับพืชแต่ละชนิด ซึ่ง 3 ปัจจัยหลังนี่แหละ เป็นสิ่งที่อยู่ในดิน และพืชจะใช้รากเป็นตัวดูดซึมน้ำและธาตุอาหารขึ้นมาเลี้ยงให้มันเจริญเติบโต (ไม่นับการให้ปุ๋ยทางใบนะ อันนั้นผิดธรรมชาติ จะปลูกกินแบบปลอดภัยทั้งที มาใช้วิธีธรรมชาติดีกว่า)             แต่เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งคิดว่าแค่ในดินมีธาตุอาหารแล้วพืชจะโต ความจริงคือธาตุอาหารในดินส่วนใหญ่นั้น อยู่ในสภาพที่รากพืชไม่สามารถดูดไปใช้ได้ จึงต้องขอแนะนำเพื่อนแท้ของพืชอีกอย่างคือ “จุลินทรีย์” ใครเรียนสายวิทย์น่าจะพอรู้จัก จุลินทรีย์ คือสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กที่มองด้วยตาเปล่าไม่เห็น เอาง่ายๆคือพวก แบคทีเรีย ไวรัส รา ยีสต์ โปรโตซัว อะไรพวกนี้แหละ…

          ปัญหานึงของคนที่เริ่มปลูกผักแล้วผักไม่งาม โดยเฉพาะการปลูกในกระถาง ก็คือไม่รู้ว่าก่อนปลูก ควรต้องมีการเตรียมดินก่อน เพราะเวลาไปซื้อดินที่ร้าน ข้างถุงมันก็เขียนว่าปลูกพืชได้ทุกชนิด หรือบางทีถามคนขาย เค้าก็อาจจะแนะนำได้แต่คงไม่ได้อธิบายละเอียด วันนี้แอดมินจะมาอธิบายให้ว่าการ “ปรุงดิน-หมักดิน” สำคัญกับการปลูกผักยังไง            โดยปกติผักกินใบที่เพาะจากเมล็ด เช่น คะน้า กวางตุ้ง หรือผักสลัด อายุเก็บเกี่ยวจะอยู่ประมาณ 40-50 วัน คือมันอายุสั้นมาก นั่นหมายความว่าถ้าเราจะปลูกโดยไม่ใช้ปุ๋ยเคมีเลย แปลว่าดินปลูกของเราต้องมีธาตุอาหารเพียงพอ และอยู่ในสภาพที่พร้อมให้รากผักดูดไปใช้ได้ทันที            ตรงนี้มี 2 ประเด็นนะ อย่างแรกคือต้องเพียงพอ ผักกินใบต้องการธาตุอาหารหลักคือไนโตรเจน ซึ่งดินถุงที่มีแต่แกลบดำกับขุยมะพร้าวมันไม่มีธาตุอาหารแน่ๆ ดินใบก้ามปูก็ดีขึ้นมาหน่อย แต่ก็อาจยังไม่พอ นั่นทำให้เราต้องปรุงดินก่อนปลูก เพื่อให้มีธาตุอาหารเพียงพอต่อการเจริญเติบโตของผัก            บางคนสงสัยว่า งั้นปลูกไปก่อนแล้วมาใส่ปุ๋ยทีหลังไม่ได้เหรอ…

          โพสนี้แอดมินจะมาคุยแบบยาวๆเรื่องการกำจัดขยะเศษอาหารในบ้านนะ จริงๆเรื่องนี้เป็นปัญหาที่ส่งผลในทุกระดับ ตั้งแต่ในบ้าน ชุมชน ประเทศ ไปจนถึงเป็นปัญหาที่ส่งผลต่อสิ่งแวดล้อมระดับโลกเลย แอดมินคงไม่พูดซ้ำแล้วล่ะว่าเป็นปัญหายังไง เพราะเคยพูดไปบ่อยมาก แต่วันนี้อยากจะชวนคุยถึงวิธีแก้ปัญหาที่ได้ผลดีที่สุด นั่นคือการกำจัดขยะเศษอาหารตั้งแต่ต้นทาง หรือก็คือในบ้านเราเอง อย่างที่เคยบอกไปว่ามันมีวิธีการหลากหลายมาก วันนี้แอดมินจะรวบรวม จัดกลุ่ม และอธิบายให้ทุกคนเข้าใจตั้งแต่ภาพรวม ไปจนถึงหลักการแต่ละแบบว่ามีความแตกต่างกันยังไง เพื่อจะได้เป็นแนวทางในการตัดสินใจว่าบ้านเราควรจะเริ่มทำด้วยวิธีไหนดี ถ้าพร้อมจะอ่านแบบยาวๆแล้วก็มาเริ่มกันเลย            ขั้นแรกเรามาทำความรู้จักขยะเศษอาหารกันก่อน ในครัวเรือนทั่วไปส่วนใหญ่จะมาจากการเตรียมวัตถุดิบทำอาหาร การปอกเปลือก ตัด หั่น ส่วนที่ไม่ต้องการออก กับอีกส่วนก็จะมาจากอาหารที่กินเหลือแล้ว ซึ่งถ้าบ้านไหนทำอาหารจะรู้ว่าขยะเหล่านี้มันเยอะมาก แทบจะเกินครึ่งของขยะทั้งหมดในบ้านเลย            สำหรับองค์ประกอบของขยะเศษอาหารนั้น ประมาณ 80% คือความชื้น หรือน้ำ ส่วนอีก 20% จะเป็นสารประกอบอื่นๆ เช่น โปรตีน แป้ง ไขมัน เป็นต้น…

          ย้อนไปเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ตอนที่แอดมินเริ่มวางแผนจะทำนาข้าวอย่างจริงจัง ตอนนั้นเริ่มคิดว่าเราจะปลูกข้าวอะไรนอกจากข้าวหอมมะลิอีกมั้ย เพราะหอมมะลิเป็นข้าวไวแสง ปลูกได้แค่ปีละครั้ง ระหว่างนั้นถ้าไม่ปลูกอะไร ที่นามันก็จะไม่ถูกใช้ประโยชน์ไปหลายเดือน แต่ครั้นจะปลูกข้าวหอมปทุม หรือข้าวนาปรังอื่นๆก็รู้สึกว่าไม่อยากทำ เพราะพอเราไม่ได้กิน ก็จะไม่อินกับการปลูกหรือการขาย สุดท้ายก็เลือกที่จะลองปลูกข้าวไรซ์เบอร์รี่ เพราะเป็นข้าวที่เรากินเองแน่ๆ และเป็นไปตามแนวคิด “ปลูกของที่กิน กินของที่ปลูก”                หลังจากทำข้าวหอมมะลิปี 64/65 จบ แอดมินก็แบ่งที่มา 3 ไร่ ตัดสินใจว่าต่อไปแปลงนี้จะทำแต่ข้าวไรซ์เบอร์รี่เพื่อไม่ให้มีปัญหาข้าวปนกับพันธุ์อื่น ที่จริงข้าวไรซ์เบอร์รี่รอบปี 66 นี้ เป็นการลองปลูกครั้งที่ 2 แล้ว ครั้งแรกแอดมินลองปลูกช่วงนาปรังปี 65 แต่เกิดปัญหาสื่อสารผิดพลาด ทำให้มีการใช้เคมีกำจัดแมลงในแปลง รอบนั้นก็เลยตัดสินใจขายข้าวเปลือกให้โรงสีอื่นไปทั้งหมด ไม่ได้เก็บไว้ทำข้าวสารเลย พอช่วงฤดูทำนาปี 65/66 แปลงนี้ก็พักไป ไม่ได้ปลูกอะไร หลังจากเกี่ยวข้าวหอมมะลิแปลงอื่นๆเสร็จ ถึงได้เริ่มทำข้าวไรซ์เบอร์รี่ในแปลงนี้อีกรอบ …